Europie dorównamy za 40 lat - wywiad z Nowości

W sobotę w Toruniu rusza kolejna Rowerowa Masa Krytyczna. Tym razem cykliści pojadą na UMK

Z PAWŁEM WIŚNIEWSKIM ze stowarzyszenia Rowerowy Toruń rozmawiamy o sytuacji rowerzystów w mieście.

Niedawno z kolegami z redakcji różnymi środkami transportu przejechaliśmy się ze Skarpy na Dworzec Główny. Najszybciej tę trasę pokonał nasz fotoreporter na skuterze, za nim był kierowca, chwilę potem na mecie zameldował się rowerzysta. W wyścigu nieświadomie brał jeszcze udział autobus MZK, który też jechał w tym kierunku i do dworca dojechał ostatni.

Wynik nie jest w zasadzie zaskoczeniem. Rower jest najszybszym środkiem transportu na dystansie do pięciu - siedmiu kilometrów. Trasa, którą pokonaliście była nieco dłuższa, poza tym infrastruktura rowerowa między Skarpą i dworcem występuje w formie szczątkowej. Ten eksperyment pokazał również, że skuter jest środkiem transportu w Polsce niedocenianym, a autobus w godzinach szczytu nie ma z rowerem żadnych szans.

Wydawało się, że ze Skarpy do ulicy Wschodniej pojedzie się łatwo i szybko, na całej trasie jest ścieżka rowerowa. Tymczasem przeszkodą okazała się sygnalizacja świetlna, na każdym skrzyżowaniu trzeba ją było włączać samodzielnie i długo czekać. Poza tym wielu pieszych, którzy nie szli chodnikiem i wreszcie same ścieżki, budowane dość chaotycznie, nawierzchnia na jednym odcinku była z kostki, kawałek dalej ze starych płyt, tylko na małym fragmencie była asfaltowa.

Mamy nadzieję, że wszystkie powstające i remontowane drogi będą miały nawierzchnię bitumiczną. Dzięki temu między innymi pieszym łatwiej jest odróżnić chodnik od drogi dla rowerów komfort jazdy po asfaltowej ścieżce jest większy.

Toruń się jednak zmienia na lepsze, ścieżek rowerowych przybywa.

Tak, ale dzieje się to zbyt wolno. W tym tempie ideał osiągniemy w jakimś 2050 roku. Po latach zaniedbań trudno jest szybko osiągnąć stan idealny. Musimy pamiętać, że ścieżki rowerowe to tylko część infrastruktury rowerowej. Nie wszędzie można, i nie wszędzie powinno się budować ścieżki rowerowe. Równie ważne są ulice o uspokojonym ruchu, gdzie wprowadzono skrzyżowania równorzędne. Na takich ulicach rowerzysta powinien czuć się w miarę bezpiecznie ze względu na niskie prędkości osiągane przez samochody. Toruńskie MZD sukcesywnie wprowadza tego typu rozwiązania na toruńskich dzielnicach.

Piesi mają kłopoty z odróżnieniem chodnika od ścieżki dla rowerów, kierowcy uważają rowerzystów na ulicy za zawalidrogi.

Jednak doświadczenia z innych krajów dowodzą, że im więcej rowerzystów na ulicy, tym kierowcy jeżdżą spokojniej. Kierowcy muszą się trochę przyzwyczaić do obecności rowerzystów na drogach i zacząć ich traktować jako pełnoprawnych, ale niechronionych uczestników ruchu drogowego.

Ze ścieżkami jest lepiej, ale parkingi dla rowerów to nadal tragedia.

Zgadza się. Bardzo źle jest na starówce, choć w przyszłym roku może będzie lepiej. Fatalnie jest również w miasteczku uniwersyteckim, gdzie przecież codziennie na zajęcia dojeżdża wielu młodych ludzi. Do dyspozycji mają tylko kilkanaście stojaków. Dlatego między innymi. następną Rowerową Masę Krytyczną organizujemy 23 maja na UMK.

Rowerem na UMK

Majowa Rowerowa Masa Krytyczna wystartuje w sobotę z toruńskiego Rynku Nowomiejskiego, o godzinie 15 cykliści ruszą w stronę miasteczka uniwersyteckiego. Rowerzyści chcą zwrócić uwagę władz UMK na brak odpowiedniej infrastruktury rowerowej na terenie campusu uniwersyteckiego, a przede wszystkim na brak odpowiednich stojaków i parkingów dla rowerów. W tej sprawie organizatorzy wystosowali pismo do rektora, zaprosili również profesora Radzimińskiego do udziału w akcji.

Szymon Spandowski, Nowości, 22 Maja 2009