Infrastruktura rowerowa to nie tylko ścieżki - felieton z Gazety Pomorskiej

Od kilku lat przybywa w Toruniu udogodnień dla rowerzystów. Początkowo na infrastrukturę rowerową składały się jedynie kiepsko wykonane ścieżki rowerowe z czerwonej kostki. Powstawały nie zawsze w miejscach gdzie były potrzebne, kończyły się przed skrzyżowaniami i wydaje się, że jedyną ich funkcją było wyrzucenie rowerzystów z jezdni. Rower był w tym czasie postrzegany jako pojazd służący rekreacji, którym jeździ się w weekend do parku. Zdziwienie budziły osoby dojeżdżające rowerem do pracy, a ci którzy robili to również w zimie postrzegani byli jako nieszkodliwi wariaci. Na szczęście w ostatnim czasie niektóre stereotypy dotyczące rowerzystów odeszły w zapomnienie, a dojeżdżanie rowerem do pracy, szkoły, na zakupy czy na spotkania z przyjaciółmi nie dziwi już tak bardzo i nie wzbudza niepotrzebnych emocji.

W Toruniu z roku na rok przybywa rowerzystów oraz przybywa infrastruktury rowerowej na którą składają się już nie tylko drogi rowerowe, ale także pasy rowerowe, kontrapasy i śluzy. Ważne jest aby konkretne elementy infrastruktury stosowne były w miejscach do tego odpowiednich: nie wszędzie sprawdzą się z różnych powodów drogi rowerowe. Umożliwienie ruchu rowerów w obu kierunkach na drogach jednokierunkowych dla samochodów w postaci kontrapasa jak np. na Alei Solidarności czy poprzez odpowiednie znaki pionowe jak na niektórych ulicach Starego Miasta ma na celu zwiększenie atrakcyjności roweru jako środka transportu. Osiedlowe ulice w zdecydowanej większości powinny być dostępne dla ruchu rowerowego w obie strony. Taką organizację ruchu z powodzeniem stosuje się w Gdańsku (ponad 130 ulic otwartych dla rowerzystów w obu kierunkach) czy Radomiu (wszystkie 52 jednokierunkowe ulice). Wbrew pozorom takie rozwiązania nie są niebezpieczne, co potwierdzają statystyki wypadków. Równie ważna jest tzw. niewidzialna infrastruktura rowerowa na którą składają się ulice o ruchu uspokojonym, z ograniczaniem prędkości do 30km/h i skrzyżowaniami równorzędnymi. Wpływa to na zwiększenie bezpieczeństwa ruchu drogowego na osiedlach mieszkalnych i pozwala rowerzystom czuć się bardziej komfortowo na jezdni. Transport rowerowy ma być konkurencyjny względem samochodowego i poprzez tego typu rozwiązania można to osiągnąć. Rowerzyści przyzwyczajeni wyłącznie do dróg rowerowych muszą powoli oswajać się z innymi rozwiązaniami i wiedzieć w jaki sposób poruszać się po nowych elementach infrastruktury. Jednokierunkowe pasy rowerowe, które powstały na ulicy Warszawskiej, Szumana, Wałach gen. Sikorskiego mają ułatwić rowerzystom poruszanie w obrębie centrum miasta oraz skłonić ich do zjechania z chodników. Dodatkowo są czytelnym znakiem dla kierowców, że jest to przestrzeń przeznaczona dla rowerzystów i że rowerzyści mają pełne prawo do tego, aby poruszać się po jezdniach.

Wraz z rozwojem dobrej jakości infrastruktury rowerowej powinny być przeprowadzane cykliczne akcje edukacyjno-promocyjne, które będą przekonywać mieszkańców Torunia do wyboru roweru jako wygodnego i szybkiego środka transportu. Jakość infrastruktury rowerowej w naszym mieście uległa w ostatnich latach poprawie, niestety na polu promocji jest jeszcze bardzo wiele do zrobienia. W tym miejscu także warto wskazać na Gdańsk oraz Wrocław jako miasta, które skutecznie realizują kampanie promujące rower. Polityka w tym zakresie nie może być prowadzona z doskoku, musi być przemyślana i długofalowa, bo tylko wtedy jest szansa, że przyniesie oczekiwane rezultaty. Toruń ma rowerowy potencjał, ale wciąż czeka na profesjonalnie przygotowane kampanie informacyjno-promocyjne.

Joanna Jaroszyńska, Stowarzyszenie Rowerowy Toruń, Gazeta Pomorska 17 sierpnia 2015 r.