Remont przeprawy przez Drwęcę na granicy gmin - artykuł z Nowości

Remont przeprawy przez Drwęcę na granicy gmin

Miejski Zarząd Dróg w Toruniu przygotowuje gruntowną renowację starego mostu w Kaszczorku

Zabytkowy most między Kaszczorkiem i Złotorią powstał w 1893 roku. Przed wybuchem I wojny światowej został przebudowany [Fot.: Sławomir Kowalski]

Zabytkowy most łączący toruński i lubicki brzeg Drwęcy ma być reperowany przy finansowym zaangażowaniu obu gmin. Przetarg w tej sprawie powinien zostać ogłoszony w lipcu.

Przeprawa położona na dawnym trakcie prowadzącym kiedyś do Warszawy ponownie ma szansę stać się ważnym elementem szlaku - tym razem rowerowego. Stary most na Drwęcy między Kaszczorkiem i Złotorią znów będzie można przekroczyć bez obaw, dzięki porozumieniu w sprawie jego remontu i późniejszego utrzymania, jakie zimą zawarli prezydent Torunia i wójt gminy Lubicz. Most nadal straszy, jednak odsiecz jest już w drodze.

- Do końca czerwca będziemy kompletowali dokumentację, w lipcu planujemy ogłosić przetarg - mówi Agnieszka Kobus-Pęńsko, rzeczniczka MZD w Toruniu.

Swoją drogą, który to już będzie poważny remont jedynej drewnianej bądź raczej stalowo-drewnianej przeprawy w regionie? Jeszcze kilkanaście lat temu za dewastację mostu odpowiedzialne były głównie samochody, tędy właśnie został np. wytyczony objazd podczas remontu sąsiedniego betonowego mostu na rzece. Dziś szkodzą mu jednak wyłącznie ludzie i doprawdy szkoda, że w Drwęcy nie mieszkają już żadne utopce, które by mogły wandalom zafundować przynajmniej darmową kąpiel w rzece. Może to by jednego z drugim czegoś nauczyło, a kolejne generalne remonty przestały by być potrzebne?

Most jest sporą atrakcją, bo w regionie drugiego takiego nie ma. Został otwarty 16 grudnia 1893 roku.

„Most na Drwęcy w Złotoryi oddano wczoraj do użytku publicznego - donosiła w niedzielę 17 grudnia AD 1893 „Gazeta Toruńska”. - Dla Złotoryi i kawałka za Drwęcą do Prus należącego (granica zaborów biegła pod Osiekiem - red.) jest to komunikacya nader ważna”.

Pierwszy most był całkowicie drewniany, po uiszczeniu stosownej opłaty Drwęcę pokonywały dzięki niemu wozy zmierzające nawet do Warszawy, czego pamiątką jest chociażby nazwa ulicy, w jaką zjeżdża się po przejechaniu na brzeg w Złotorii.

Kłopoty z jego utrzymaniem dały o sobie znać stosunkowo szybko. 28 września 1911 roku „Gazeta Toruńska” donosiła o planach budowy mostu stalowego, ponieważ przez 18 lat użytkowania nakłady na remont drewnianej przeprawy przerosły koszty jego budowy.

Podział kosztów:

• Zgodnie z umową, strona toruńska ma pokryć 60, a lubicka 40 procent kosztów remontu. Lubicz zainwestuje mniej, ponieważ wcześniej wydał więcej na utrzymanie mostu.
• Po zbliżającej się renowacji wydatki związane z eksploatacją przeprawy, która stanie się m.in. częścią ścieżki rowerowej do Osieka, Toruń i Lubicz podzielą po połowie.

Szymon Spandowski, Nowości>>, 15 Kwietnia 2013