Mit pędzących rowerzystów - felieton z Gazety Pomorskiej

Dość często spotykam się z opiniami, że rowerzyści to największy problem na naszych drogach, mają za dużo przywilejów, nie zwracają uwagi na pieszych, wpadają na oślep na przejazdy rowerowe, jeżdżą w słuchawkach i bez oświetlenia. Oczywiście każdy z przytoczonych przykładów można rozpatrywać na wiele sposobów. Można analizować z czego takie zachowania wynikają i co robić aby im zapobiegać. Niestety niektórzy najchętniej rozwiązywaliby te problemy poprzez zakazy i kary. Zabronić rowerzystom jeździć w słuchawkach, zlikwidować przejazdy rowerowe, wprowadzić progi spowalniające na ścieżkach lub inne szykany, nakazać jazdę 10 km/h i obowiązkowe przepuszczanie kierowców na wszystkich przejazdach plus oczywiście prowadzenie na nich roweru. Tylko czy poprzez takie zakazy rzeczywiście sytuacja na drogach się poprawi? W jaki sposób przekonać mieszkańców Torunia do częstszego korzystania z rowerów na co dzień skoro zamiast ułatwiać im i tak niełatwe poruszanie się po mieście, próbuje się to jeszcze utrudnić?

Ostatnio zadziwiają mnie opinie, które szczególnie można znaleźć w internetowych komentarzach, na temat „pędzących rowerzystów”. Wynika to chyba z błędnego postrzegania rzeczywistości i nieznajomości specyfiki jazdy na rowerze. Przeciętny rowerzysta na płaskim terenie jedzie z prędkością 15-25 km/h. Osiągnięcie 30 km/h i utrzymanie tej prędkości na dłuższym dystansie wymaga dobrej kondycji i dobrego roweru. Wpadający na przejazd rowerowy z taką prędkością rowerzyści to raczej jakiś drogowy mit, którego zadaniem jest odsunięcie winy od nieustępującego pierwszeństwa przejazdu kierowcy. Niektórym łatwiej przychodzi zrzucenie winy na prawidłowo jadących rowerzystów niż zahamowanie i spojrzenie w prawo i w lewo. Jeśli kierowca tego nie robi wtedy rzeczywiście może mu się wydawać, że rowerzysta pojawił się nagle znikąd i wpadł na przejazd. Nie rozumiem kierowców oburzających się na każdą próbę spowolnienia ruchu w mieście. Jeśli sami mają jechać 30 km/h to uważają, że to za wolno, jeśli rowerzysta jedzie z taką prędkością – to „pędzi”. Gdzie tu logika? Żyjemy przecież w mieście, w którym oprócz kierowców są jeszcze piesi i rowerzyści. Dla nich prędkości większe niż 30 km/h bywają niestety śmiertelne.

Samochodów w polskich miastach jest mnóstwo. Szybko jeżdżący kierowcy zawłaszczyli jezdnie dla siebie. Nie chcą widzieć na nich rowerzystów, więc ci bardzo często uciekają na chodniki i utrudniają poruszanie się pieszym. Popieram pieszych, którzy skarżą się na chodnikowych rowerzystów. Chodniki to nie miejsce dla rowerzystów, tak samo jak drogi rowerowe nie są przeznaczone dla pieszych. Problemem Torunia i innych polskich miast jest zbyt duża ilość samochodów. Należy dążyć do tego aby więcej osób korzystało z komunikacji publicznej i rowerów. To trudne zadanie, ale wykonalne. Trzeba tylko mądrych decyzji, a nie prób „dokopania” rowerzystom i psucia tego co już udało się w Toruniu osiągnąć.

Joanna Jaroszyńska, Stowarzyszenie Rowerowy Toruń, Gazeta Pomorska 26 września 2016 r.