Aktualności

W dniach 16 – 22 maja 2010 członkowie Stowarzyszenia Rowerowy Toruń wzięli udział w wizycie studyjnej w Berlinie i Holandii. Wyjazd zorganizowany został przez Wrocławską Inicjatywę Rowerową w ramach projektu „Miasta dla rowerów">> - Rowerowa Sieć Społecznego Nadzoru”. Wzięli w nim udział przedstawiciele organizacji rowerowych z całej Polski.

Celem wyjazdu było zapoznanie się z rozwiązaniami dotyczącym transportu rowerowego w odwiedzanych miastach. Służyły temu objazdy rowerowej infrastruktury oraz spotkania z lokalnymi urzędnikami odpowiedzialnymi za kreowanie polityki transportowej i przestrzennej miasta i  przedstawicielami organizacji pozarządowych.

Odwiedziliśmy Berlin oraz holenderskie miasta – Groningen, Drachten, Zwolle, Houten, Utrecht, Amsterdam i Veenendaal.

W ciągu najbliższych dni będziemy publikować relacje ze zdjęciami z poszczególnych miast. Przedstawimy stosowane rozwiązania, tendencje oraz planowaną politykę transportową. Na końcu zamieścimy podsumowanie, które zostanie także wysłane do prezydenta, toruńskich radnych oraz urzędników odpowiedzialnych za planowanie przestrzenne w naszym mieście.
Dziś zaczynamy od Berlina!

Berlin – 3,5 milionowe miasto uspokojonego ruchu.

Nasz pobyt w Berlinie rozpoczęliśmy od spotkania w Senacie Berlina, na którym zapoznaliśmy się z polityką transportową i przestrzenną miasta, działaniami Niemieckiego Związku Cyklistów - ADFC oraz organizowanym przez nich Zlotem Gwiaździstym>>.

Berlin już od 2003 roku konsekwentnie realizuje politykę rowerową. Największą jak do tej pory kampanię – „Berlin się przesiada”>> przygotowano z okazji organizowanych 2006 roku mistrzostw świata w piłce nożnej. Szeroka promocja w mediach, rozdawanie specjalnie przygotowanych map z zaznaczonymi dojazdami na rowerach, przygotowanie strzeżonych parkingów rowerowych i wiele innych działań pozwoliły uniknąć paraliżu komunikacyjnego w mieście. Po zakończeniu mistrzostw ruch rowerowy nie zmalał. Obecnie wynosi około 10% podróży ogólnych na terenie miasta. Władze Berlina zakładają do 2025 r. wzrost ruchu  rowerowego do 17-20% oczywiście przy zapewnieniu coraz lepszych warunków do jazdy rowerem.

Czym charakteryzuje się berlińska infrastruktura rowerowa?

W Berlinie postawiono na uspokojenie ruchu samochodowego. Na 3800 km ulic obowiązuje ograniczenie prędkości do 30 km/h, na 1500km ulic ograniczenie do 50km/h. Zdarzają się też strefy tempo 10 km/h. Zwężanie ulic, tworzenie szykan i progów spowalniających ma doprowadzić do wymuszenia wolniejszej jazdy samochodem po mieście. Udaje się to świetnie. Berlińscy kierowcy jeżdżą zdecydowanie rozważniej. Na uspokojonych ulicach dopuszczony jest ruch rowerowy na zasadach ogólnych, rowerzyści czują się bezpiecznie, gdyż jadące samochody mają niewiele większą prędkość od jeżdżących rowerzystów.

Przy głównych arteriach drogi rowerowe wyznaczane są jako obustronne pasy rowerowe w jezdni. Generalnie berlińskie drogi rowerowe są jednokierunkowe i poprowadzone są po obu stronach ulicy. Popularna u nas kostka występuje jedynie na starych, przeszło 20 letnich drogach rowerowych, obecnie nikomu nawet nie przychodzi do głowy, aby budować drogi rowerowe z kostki betonowej.

Na skrzyżowaniach drogi rowerowe, które wcześniej są poprowadzone jako wydzielone, wyprowadzane są na tarczę skrzyżowania. Jest to bardzo bezpieczne rozwiązanie. Kierowcy widzą rowerzystów, a rowerzyści nie zabierają miejsca pieszym. U nas tendencja dokładnie odwrotna – projektanci najchętniej drogi rowerowe kończą przed skrzyżowaniem, albo odginają przejazd rowerowy jak najdalej tarczy skrzyżowania. Efekt – słaba wzajemna widoczność i duża kolizyjność. Tego typu rozwiązania tłumaczy się błędnie pojmowaną troską o bezpieczeństwo rowerzystów, tymczasem stosowanie tego typu rozwiązań wynika ze zwykłej niewiedzy dotyczącej ruchu rowerowego.

Na koniec warto zaznaczyć, że berlińska infrastruktura to rzeczywiście spójna sieć dróg rowerowych, pasów rowerowych, ulic rowerowych i ulic o uspokojonym ruchu. Do tego dodajmy jeszcze tysiące stojaków rowerowych, które znajdują się przy wszystkich ważniejszych obiektach użyteczności publicznej, urzędach, dworcach, placach oraz zwyczajnie przed domami. Do tego dołóżmy jeszcze konsekwentną politykę miasta w zakresie budowy infrastruktury rowerowej i promocji ruchu rowerowego. To wszystko powoduje, że rowerzysta traktowany jest poważnie, a urzędnicy miejscy nie traktują komunikacji rowerowej lekceważąco.

Niestety do berlińskiego modelu zarówno technicznie, jak i mentalnie nam bardzo daleko. U nas priorytet ma samochodowy transport indywidualny, a tym samym jesteśmy na najlepszej drodze do paraliżu komunikacyjnego miasta. Ulice 3,5 milionowego Berlina są o wiele cichsze niż naszego 200 tysięcznego Torunia, nie wspominając już o czystości powietrza. Może warto byłoby podjąć stosowne działania ograniczające ruch samochodowy w centrum Torunia?

Wkrótce zapraszamy do poczytania relacji z holenderskiego Groningen.