Redaktor Radosław Kowalski przeprowadził ze mną toruńskim "oldbikerem" wywiad zamieszczony ze skrótami i zdjęciem (droga między Ciechocinkiem a Nieszawą). Treści nie wypaczył, ale dla bezpieczeństwa własnego przed krytycznymi uwagami załączam go w całości.
Pytania redaktora brzmiały, jak poniżej:

" Czy miłośnicy rowerów z Torunia są… zadowoleni z liczby i jakości
ścieżek rowerowych w mieście i w najbliższej okolicy?
Jakich ścieżek, w jakich kierunkach i do jakich miejscowości
najbardziej brakuje? Jakie należałoby wybudować w pierwszej kolejności?
3. Jakie rejony Torunia mogą… zostać "ożywione" poprzez wybudowanie tam
ścieżek rowerowych (np Kępa Bazarowa, Wrzosy, okolice lotniska)
Jaka jest, Pana zdaniem, najpiękniejsza ścieżka rowerowa w Toruniu bądź
okolicach?"

Ad 1

Ścieżki rowerowe od 20 lat stały się jednym z problemów miejskiej infrastruktury komunikacyjnej wszystkich miast w naszym kraju. Dopingował przykład Zachodu (Holandii np.), a i „ekspansja” marek rowerowych, czyli zmierzch Rometu. Nasze miasto dobrze wkomponowywało się i dotrzymywało kroku rowerowym trendom. Dobrze działał toruński TTKF i jego sekcja rowerowa pod kierownictwem p. Ryszarda Kowalskiego. Rozmachu nabrał rozwój ścieżek rowerowych, kiedy inicjatorem, i a recenzentem rozbudowy miejskiej infrastruktury rowerowej stał się Rowerowy Toruń pod „wodzą” - oddanego ciałem i duszą idei zielonej komunikacji - Pawła Wiśniewskiego.
Konkretnie do pytania.
Rowerzyści toruńscy doceniają starania miejskie nobilitujące rower jako środek komunikacji miejskiej. Jest coraz lepiej, aczkolwiek brakuje konsekwencji w wykańczaniu pomysłów. Jako przykład podam ciąg rowerowy (najważniejszy w Toruniu) Rubinkowo (prawie od Lubicza czy Grębocina) – Centrum. Ostatecznie, to tam mieszka prawie połowa Torunia. Od zajazdu „Pieprz i Wanilia” można nowymi scieżkami pędzić w stronę miasta. Dojechaliśmy do ul. Olimpijskiej i „zaczynaja się schody”. Piękne ścieżki zachęcają do jazdy na wprost Lubicką, albo na prawo w Marii Skłodowskiej. Niestety do miasta nie przedrzemy się bez problemów. Jadący na wprost stracą ścieżkę przy Wyszyńskiego, a odzyskają ją dopiero przy Stawisińskiego. Podobnie ci, co zapuścili się w ulicę noblistki stracą ścieżkę przy Bukowej i muszą przedrzeć się do Równinnej, skąd już można swobodnie dojechać do Chrobrego, a więc i centrum.
Wracamy na Lubicką. Dojeżdżamy do pl. Daszyńskiego (Nestle) i mamy problem. Wąskim chodnikiem dalej, albo (co polecam z racji bezpieczeństwa) siup na drugą stronę i jechać oznaczoną ścieżką rowerową wzdłuż ruin rzeźni do Lidla. Znowu brakuje 300 m, aby dojechać do ścieżki przy Waryńskiego. A wg mnie nie ma problemu, aby „uścieżkować” odcinek ul. Antczaka.
    Podałem ten przykład jako brak konsekwencji odpowiedzialnych miejskich instytucji w planowaniu ścieżek rowerowych. Podobnie można wypunktować dojazd do centrum z Bydgoskiego czy Wrzosów, że o Podgórzu nie wspomnę.
    Mankamentem jest również niedocenianie podmiejskiej turystyki rowerowej. Na Barbarkę nie musi prowadzić twarda ścieżka, ale przydałoby się solidne oznakowanie dojazdu z różnych dzielnic Torunia. Aż prosi się, aby pójść dalej i wyraźnie oznakować dojazd z Barbarki do zamku krzyżackiego w Zamku Bierzgłowskim. Taka wycieczka rowerowa jest w zasięgu rekreacji rodzinnej.
Uważam ponadto, że paskudnym zaniedbaniem jest brak ścieżki rowerowej do Ostaszewa, z perspektywą jej przedłuzenia do Chełmży. Jest ona bardziej potrzebna, niźli nieudane szlaki do Bydgoszczy czy Włocławka.

Ad 2
Toruń ma wyjątkowo piękne usytuowanie. Dla zaawansowanych rowerzystów są ciekawe, a i dostępne okolice w promieniu 50 km wokół naszego miasta. Polecę dwa kierunki.
Wyjeżdżamy z Torunia w kierunku Bydgoszczy. Wjeżdżamy za rogatkami w krajobraz Puszczy Bydgoskiej, acz dla równowagi dodam, ze jest to Kotlina Toruńska. O wytyczonej onegdaj trasie rowerowej do Bydgoszczy zapomnijmy. Z szosy bydgoskiej możemy, co parę kilometrów zjechać na prawo i rozkoszować się przyrodą pur. Mankamentem jest brak bezpiecznego przejazdu po urwaniu się ścieżki wyprowadzającej z Torunia do oznakowanego pobocza. Zjazdy (droga nr 80), zależnie od czasu i kondycji, mogą nastąpić w Przysieku, Górsku, Smolnie, Złejwsi, Czarnowie i Strzyżawie. Powrót – po iluś tam kilometrach oddychania żywicą - zawsze wyrzuci nas na Zamek Bierzgłowski; a jest tam co oglądać.

    Poleciłbym też rowerowe wypady (rodzinne) nową drogą na Unisław – Chełmno. Bezpieczna i częściowo już ze ścieżkami rowerowymi, acz przerywanymi, co ileś tam kilometrów. Znowu ten brak konsekwencji! Zależnie od sił i czasu możemy skręcić do jedynki już w Różankowie, albo dalej w Świerczynkach, Pigży lub Łubiance. Do podziwiania są przede wszystkim wyrastające wille, a w okresie letnim rozkoszna jazda między „pólkami jęczmienia i żyta”. Szczególnie latem, jest atrakcyjny odcinek Świerczynki – Ostaszewo; prawie bez samochodów wśród bujnej roślinności i z widokiem na radioteleskopy w Piwnicach. Polecam!
Pro domo sua: polecam opis tras rowerowych mojego autorstwa w internecie na stronach Rowerowego Torunia http://rowerowytorun.com.pl/trasy-rowerowe...l1.html

Ad 3.

Osiedla, dzielnice Torunia mają niezłą wewnętrzną infrastrukturę rowerową. Chyba najlepiej jest na „Na Skarpie”. Przyjemnie jeździ się też rowerem w okolicach UMK, acz jazda rowerem stamtąd do centrum jest już mordęgą. Będzie wprawdzie wkrótce linia tramwajowa do UMK i Okrężnej, ale udrożnienie rowerowe do centrum prosi się o łaskę władz miejskich. Przebudowa Mickiewicza nie rozwiązała problemu. Zdecydowanie brakuje ciągu rowerowego wzdłuż Kraszewskiego i Czerwonej Drogi. Bema niestety wydłuża czas dojazdu do centrum.
    Problemem nie do rozwiązania jawi się połączenie rowerowe lewobrzeżnego Torunia z miastem. Mamy nadzieję, że nowy most częściowo ten problem rozwiąże, chociaż wizyta min. Grabarczyka znowu odwleka jego budowę. Obecna jazda po wschodniej stronie mostu drogowego jest gehenną; wyboje i piesi. Nigdy do końca nie byłem przekonany, że nie można utworzyć ścieżki rowerowej na moście kolejowym?

Ad 3.

Toruń dorobił się już sporo solidnych ścieżek rowerowych. Przyjemnością jest jazda ścieżką parkową wzdłuż Waryńskiego. Niestety krótka. Fajnie się jedzie ścieżką wzdłuż Polnej (od Chrobrego) i Równinnej do Skłodowskiej. Docenić też trzeba, chyba najdłuższą, ścieżkę na Rubinkowie III towarzyszącą ul. Konstytucji 3 Maja, która praktycznie spina największą toruńską dzielnicę.
A najbardziej urokliwa ścieżka (?) w okolicach Torunia, to jednak dojazd od Polnej do Barbarki.

                    Stefan Olszewski    

Opublikowany ze skrótami i zdjęciem w Nowościach 20 stycznia 2010a

Prawdę powiedziawszy, to niewiele zostało w gazecie z oryginału. Ale dobrze, że cały czas widać nasze środowisko w tzw. "środkach masowego przymusu"...yyyy - przykazu, eeeee-przekazu. Tak trzymać! Pozdrowienia dla Autora tzn dla Stefana.
A poza tym sytuacja jest, jak to mówią dynamiczna, więc gdy lody ruszą, to i drogowcy wrócą na zawieszone budowy, a wtedy przybędzie nam jeszcze parę odcinków DR.