W zeszłym roku byłem na wakacjach w Poznaniu.
Nie byłbym sobą, gdymy nie wziął ze sobą własnego roweru.
Tak więc, napiszę pokrótce, jak wyglądała jazda rowerem po miejskiej dżungli w Poznaniu.

A publikuję dopiero teraz, bo artykuł — relacja z Oxfordu na głównej Stowarzyszenia przypomniał mi, że mam stare nieopublikowane materiały na laptopie.

Urzekła mnie ulica 27 grudnia, która została mocno zmodernizowana krótko przed moim przyjazdem.

Na środku jednokierunkowej jezdni wymalowany został kontrapas dla rowerzystów, pomalowany charakterystyczną czerwoną farbą.

Nieczęsto stpotyka się kontrapasy na samym środku jezdni, tym bardziej kontrapas przykuł moją uwagę.

Mimo wyraźnego oznakowania drogi dla pieszych, oraz kontrapasa, niestety, jak się dowiedziałem od pobliskich mieszkańców, wielu rowerzystów jeździ po chodniku, lub pod kontrapasem pod prąd.

Mimo, że na jezdni pojawiły się nawet sierżanty, wyraźnie wskazujące kierunek i tor jazdy rowerem (rok temu sierżanty to była kompletna świeżynka, zupełna rzadkość).

Jak widać, nie tylko rowerzyści nie potrafili zastosować się do nowej organizacji ruchu na tej drodze.

Po przeciwnej stronie skrzyżowania, mamy do czynienia z jezdnią wyłącznie dla rowerzystów.

Widok z bliska na wjazd, z osobnymi pasami dla przeciwnych kierunków.

Zadbano nawet o odpowiednie oznakowanie dla kierowców, wyjeżdżających z pobliskiego targowiska.

Widok na drogę z przeciwnego kierunku. Zadbano o bezpieczny odstęp od torowiska oraz miejsce dla służb specjalnych.

Wyjazd z tej drogi tylko dla rowerów został również odpowiednio oznakowany, a pasy podzielone na poszczególne kierunki ruchu.

Na wielu drogach ustawione zostały tablice kierunkowe dla rowerzystów.

Tabliczka prowadzi rowerzystów, odpowiednio na drogę rowerową, jezdnię, lub przejazd rowerowy, ze względu na kierunkek jazdy.
Jakże przydatne i przejrzyste rozwiązanie!

Niestety, są też przykłady negatywne.

Przykład kompletnie zbędnego znaku końca drogi rowerowej na skrzyżowaniu.
Od 2015 roku droga rowerowa kończy się wraz ze skrzyżowaniem.

Proste, wydawać by się mogło skrzyżowanie, wymaga od rowerzystów stania 3× na światłach i przecinania wielokrotnie​wielu wjazdów na skrzyżowanie.

A wystarczyłoby wyznaczyć jeden przejazd, lub lepiej: śluzę rowerową wraz z pasami dla rowerów na tej jakże szerokiej jezdni.

Przykład, jak NIE radzić sobie ze zbędnym znakiem C13/16 na czas robót drogowych.

Idelny przykład miejsca, w którym należałoby zastosować jeden z najnowszych znaków rowerowych, by pokierować ruch rowerzystów środkiem jezdni.

Otóz mowa o znaku P-27 (tzw. sierżant rowerowy), który idealnie zastąpiłby to jakże kreatywne malowidło na jezdni.

Wracając do kwestii przyjemniejszych, w wielu miejscach ruch tramwajów prowadzony jest po jezdni (w Toruniu ma to miejsce tylko w nielicznych miejscach).
Spytałem się zarówno rowerzystów, jak i motorniczych, jak wygląda kwestia jazdy rowerzystów po jezdni, na której jest torowisko.

Jak się okazuje, w większości miejsc, ruch rowerzystów na jezdni jest stosunkowo bardzo krótki, rowerzyści następnie kierowani są na drogi rowerowe, bądź osobne pasy.
Usłyszałem, że nieoficjalną regułą jest ustępowanie przez rowerzystę miejsca na jezdni motorniczemu dopiero, gdy nadaży się taka okazja na skrzyżowaniu.
Ku mojemu zaskoczeniu, większego problemu, rowerzyści vs motorniczowie, nie ma, a pomaga w tym kierowanie rowerzystów z dala od torowiska na większości skrzyżowań.

W wielu miejscach pojawiają się nawet wspomniane białe tabliczki kierunkowe, sugerujące rowerzyście zjechanie na chwilę z torowiska, celem umożliwienia przejazdu tramwajom.
Rozwiązanie niezwykle kulturalne, i, przede wszystkim, jest to tylko sugestia, a nie nakaz, co pozwala rowerzyście na kulturalny zjazd na lewo, ale nie wymaga go, gdy np. nie jedzie tramwaj.

Przypomnijmy, że biała tabliczka sama z siebie nie jest znakiem drogowym i w związku z tym, nie wymaga od rowerzysty zastosowania się do sugestii na niej widniejących.

Kolejny przykład sierżanta rowerowego, na środku jezdni jednokierunkowej z kontrapasem.

Widok z bliska na ów znak P-27, nakazujący rowerzystom niejadącym kontrapasem, jazdę środkiem jezdni.

W Poznaniu, rowery zdają się być bardzo powszechne, nie tylko jako środek transportu, czy rekreacji.

Na zdjęciu, rower towarowy Rowerowego Patrolu Czystości. Jak wyczytałem po powrocie, zadaniem Rowerowego Patrolu Czystości jest wspomaganie dozorców w utrzymaniu czystości chodników.

Odnośnie infrastruktury rowerowej, w większości centrum jest ona nowoczesna i naprawdę dobrze i czytelnie oznakowana. Aż się przyjemnie jedzie.
Przykład nieopodal siedziby pewnej redackji, jazda wprost drogą z wieloma pasami ruchu, m.in. pasem dla dla rowerzystów jazdących prosto, pasem do jazdy prosto i dla rowerzystów skręcacących w lewo, trzecim do skrętu w prawo i czwartym dla rowerzystów jadących w przeciwnym kierunku.

Kolejny świetny przykład oznakowania poziomego i podziału jezdni na osobne pasy ruchu ogólnego, dzielonego i dla rowerzystów, wraz z perfekcyjnym zastosowaniem sierżanta rowerowego (P-27) na środku jezdni.

Niestety, są też miejsca, dzie mimo bardzo szerokiej jezdni, brakuje oznakowania rowerowego, w wyniku czego zamiast przyjemnej jazdy po infrastruktorze rowerowej, przepychać się trzeba przez blokujących ruch kierowców samochodów.

Na wielu skrzyżowaniach o szerokich jezdniach, brakuje też śluz rowerowych, które umożliwiłyby rowerzystom schowanie się przed samochodami, stojącymi tuż przy linii zatrzymania na pasie ruchu do skrętu w lewo, dziękl czemu kierowcy jadący środkowym pasem (jak na zdjęciu), nie byliby zmuszeni na jazdę obok rowerzysty stojącego na lewoskręcie na czerwonych światłach, w tak blsikiej odległości.

Kolejny przykład bardzo dobrego zastosowania białych tabliczek kierunkowych.
Tym razem tabliczka sugeruje rowerzystom jadącym po przejeździe rowerowym, że powinni skręcić w lewo na jezdnię.

Za zakrętem, kolejna białata bliczka przypomina rowerzystom, że kierując się prosto, powinni jechać jezdnią.

Nieco dalej, mamy niezwykle interesujące rozwiązanie, mianowicie rowerzysta może korzystać zarówno z pasa ruchu na jezdni, jak i z drogi rowerowej tuż obok.